Dit jaar heb ik voor de eerste keer het plan opgevat om de nachtrit van Overloon te gaan rijden. Dus alle accu’s opgeloaden, de fietsverlichting op de fiets en op de helm gemoteerd en op naar Overloon, op de fiets natuurlijk.
Aangekomen in Overloon heb ik ingeschreven, heb alle lichten aangedaan en ben onderweg gegaan. Het was even wennen en ik kwam er al snel achter dat je echt goed licht moet hebben, zeker ook op de helm. Gelukkig had ik dat goed voor elkaar.
Een klein nadeel was dat ik de vaste route van Overloon te goed ken. Na een kort stuk en een gedeelte over het museumterrein kwam ik na zo’n 6 kilometer al aan bij de pauze. Daar werd mij gevraagd of ik als eerste was vertrokken, maar dat was niet het geval. Toen bleek dat ik een heel stuk had gemist, een pijltje niet gezien omdat ik de orginele route had gevolgd. De volgende dag zou blijken waar het fout is gegaan.
Toch heb ik even gepauzeerd en afgevraagd wat ik het beste kon doen. Er werd geadviseerd om bij de volgende splitsing de lange route te pakken, dan zou ik toch nog voldoende kilometers maken.
Uiteindelijk was het toch wel leuk dat ik zo ver voorop lag, want ik heb de hele route na de pauze maar 1 andere moutainbiker gezien, een hele sneller. Verder was ik helemaal alleen in de donkere bossen. Heerlijk! Zo af en toe kroop er een muisje voor mijn wiel over het pad, er zijn geen slachtoffers gevallen.
De reflecterende pijltjes werken trouwens wel supergoed. Ze zijn in de donkere bossen heel goed in de verte te zien. Ik heb dus verder ook geen problemen gehad met de route.
Hieronder een paar sfeerbeelden (van 2018)
Mijn rit in Cyclemeter en in Strava!