Weer een keer met de mannen op pad. Na geruime tijd was ik er wel weer aan toe. Alleen is prima, maar het delen met de fietsmaten is zeker zo prettig.
Met z’n drieën het Sint Tunnisse bos in voor een standaard eigen rondje. Dat rondje is overigens wel wat anders geworden sinds de visvijver is afgesloten. Ik kies er daarom voor om hier en daar wat extra meters te maken of wat uitdagingen, zoals de houtwal op en af gaan langs het defensiekanaal.
Na de pauze maak ik ook een axtra rindje en kiezen Tonny en Adrie ervoor om vast te houden aan de bestaande route. Dat betekent wel dat ik dus een flinke inhaalslag moet maken. De vorige keer dat ik dat deed was ik er alweer bj vlak na Landhorst. Deze keer was dat stukken later. Ik had al in de gaten dat het erg goed liep bij de fietsmaten, dus was het extra hard werken voor mij.
Uiteindelijk haalde ik ze bij. Op het laatste asfaltpad moest ik er echter flink aan trekken om ze voor te blijven. Duimpjes omhoog voor de mannen.