Dit weekend was de georganiseerde toertocht weer lekker dicht bij huis, de Wintertocht van de TOS stond op het programma. De start van de route was zoals de vorige keer weer bij de blokhut aan de Bosweg. Ik had me weer vooringeschreven, dus het was scan&go.
Hoewel ik dacht dat ik me goed had voorbereid kwam ik een beetje bedrogen uit. Bij de start vertelde ik dat in de GPS route had gedownload. Hierop kwam de vraag hoe laat ik dat had gedaan. Nou, gisteravond (rond 18:00u). Oké, dan is het goed. Maar het was helaas niet goed. Blijkbaar had ik toch iets te vroeg de download gedaan en was kort daarna de nieuwe, aangepaste route erop gezet. Dus al vanaf het begin had ik niets aan mijn GPS. Dus dan maar de pijlen volgen. Wat?? Pijlen?? Ja, pijlen. Ook de TOS was overgestapt van linten naar pijlen. En mijn ervaringen met pijlen is niet heel geweldig, maar goed, ik moest wel. Ik begreep van de leden van de TOS dat er een uitgebreide selectie was gemaakt tussen allerlei kleuren pijlen, en de rode pijl kwam er het beste uit.
Nu moet ik ze gelijk geven. De rode pijlen vielen best goed op en deze waren ook een stuk groter dan bij andere toertochten. Dus al met al is het best goed gegaan. Kortom, ik moet er maar aan wennen.
Het weer was trouwens koud, het gaat al richting te winter. De temperatuur lag net boven 0, dus in principe goed te doen. Ondanks dat het ’s nachts ook al onder het vriespunt lag waren er hier en daar nog best wat modderige en zachte paden. Maar over het algemeen lag alles er prima bij.
De route op zichzelf was, zoals bekend van de TOS, weer prima. Er zaten nieuwe verrassende stukken in, dus extra leuk. Zeker het nieuwe stuk bij de varkensbulten was uitdagend. Ook het extra gedeelte in de Grote Slink, vlak voor de pauze, was verrassend.
Iets minder verrassend was het gedeelte door de houtwal langs het defensiekanaal op. Deze keer ging die van achter naar voor. Ik zat niet echt lekker in mijn ritme. Bij het korte draaien en keren sneed ik de bocht telkens verkeerd aan. De ene keer iets te vroeg, de ander keer weer iets te laat. Dat resulteerde op een gegeven moment in een kleine crash. Mijn stuur tikte even een boompje aan en daar lag ik. Gelukkig niet tegen een boom, maar op de zachte bosgrond.
Verder ging het wel oké. Wel merk ik dat 1 keer per week een sportactiviteit eigenlijk te weinig is. Mijn conditie wordt niet beter en ik wordt wat zwaarder. En dat is terug te zien in mijn gemiddelden. Maar ik laat me niet kennen, volgende week gewoon weer de fiets op richting Wanroij.