Wederom geen toertocht en ook weer heel slecht weer. Dus gaan we fietsen of niet. Nu was het toevallig dat de fietsmaten hadden afgesproken om op de zaterdagmiddag te gaan fietsen, en dat kwam me heel goed uit. Dus heb ik me bij hun aangesloten.
Inmiddels was het weer een tijdje geleden dat ik in het Sint Tunnisse bos heb gefietst. Eigenlijk was het het weekend van de toertocht van de TOS, de plaatselijke fietsclub. Maar vanwege het vele water dat de laatste tijd uit de lucht is gevallen werd er door eigenaren van de bosgebieden geen toestemming verleend om door de bossen te fietsen met zoveel deelnemers. Ik kan me voorstellen dat er dan veel kapot wordt gereden, dus begrip voor deze beslissing.
Het viel me echter best mee met de nattigheid. Althans, voor het grootste gedeelte van de route. Op een specifieke plek in het bos waar een mooi singletrack ligt was het zo nat, dat er geen doorkomen aan was. Bij de eerste watervlakte kon ik er nog langs lopen, maar kort daarna was het echt onmogelijk. Dus ben ik dwars door het bos gelopen, terug naar het oorspronkelijke pad. Vanaf daar heb ik de route weer opgepakt.
Vervolgens was ik mijn fietsmaten kwijt. Ik had het idee dat ze rechtdoor waren gegaan, maar in plaats daarvan zijn ze even naar mij op zoek gegaan. Dus op het moment dat ik als een dolle probeerde hen bij te halen werd ik gebeld door Adrie. Zij waren nog een stuk achter mij. Dus ben ik omgedraaid en hen tegemoet gefietst. Toen we weer bij elkaar waren zijn we samen weer verder gegaan.
De route was verder goed te doen. Hoewel het geen toptijd werd heb ik toch lekker gefietst.