Het was weer tijd voor de Pepernotentocht van Ysselsteyn. Dit is altijd een mooie uitdagende tocht. Dus wilde ik er weer vroeg bijzijn. Om 8:30u was de formele start, maar omdat ik me al vooringeschreven had dacht ik wel iets eerder te kunnen beginnen. Aangekomen op Raceway Venray, het autospeedway circuit, haalde ik mijn fiets van de auto en ging naar de inschrijving. Ik was niet de eerste, ik kreeg controlenummer 5 op mijn fiets.
Daarna was een kwestie van de fiets op en gaan. Omdat er geen GPX route beschikbaar was, was ik aangewezen op de pijlen. Die waren overigens goed te zien, ze hadden een fluoriserende kleur geel, dus van ver al te zien. Maar te onderteuning had ik de GPX route van het vorige jaar gepakt. Echter, heel kort na de start bleek dat die al afweek van de route van dit jaar. De reden was dat er na de vele regenval plekken waren die zo nat waren dat er echt niet door te komen was. Dat snap ik wel, kijk naar de foto boven dit artikel.
De route lag er verder heel goed bij. Op de meeste paden waren de bladeren verwijderd waardoor heel goed te zien was hoe het pad liep. Erg fijn en het moet veel werk zijn geweest. De verschillende bosgebeiden en -gebiedjes werden opgezocht en doorkruist. Even voor de pauze kwamen we op een oude vuilnisbelt. Hier was een keuze om de moeilijke of de makkelijke route te nemen. Voordat ik een slimme keuze kon maken zat ik op de moeilijke route en was het klimmetje zo steil en met mul zand dat ik van de fiets af moest. Maar daarna ging het gelukkig beter.
De pauze was in de molen in Merselo. Daar stond een lekker kopje thee klaar met een peperkoek en banaan. En pepernoten natuurlijk, maar die heb ik niet gegeten. Na de pauze liep de route naar de Ballonzuilbossen van Venray en de Heldense bossen bij Overloon. In dat laatste gedeelte zat een stuk waarvan ik wist dat dat heel lastig is, met name om de mulle stukken. Het heet niet voor niets ‘duinen’. Dat was wel even ploeteren. Daarna volgde een gedeelte van de vaste Overloonse route, die ik wel goed ken.
Het laatste stuk ging door het gebied Zwartwater, waar ik onlangs nog heb gewandeld. Ik wist dat het daar ook erg nat was dus ook daar zakte ik regelmatig weg in de modder die bedekt was met bladeren. Wel pittig zo na flink wat kilometers. Het laatste gedeelte liep door de vleegveldbossen van Vredepeel. Ook hier waren nogal was aanpassingen vanwege het vele water. Uiteindelijk kwam ik weer aan bij de Raceway Venray. Zoals gewoonlijk hadden ze op de racebaan een uitdagende route uitgezet als afsluiting. Leuk om te doen.
Einde van een prima, koude maar droge toertocht.