De Wanroijse toertocht heeft het grootste gedeelte van de route in het Sint Tunnisse bos liggen. Dat is eigenlijk het eerste deel, dus hebben wij ervoor gekozen om in Sint Anthonis in te stappen.
Dat betekende wel dat we het risico namen dat de linten van het gedeelte tussen Wanroij en Sint Anthonis opgeruimd zijn tegen de tijd dat wij in Wanroij zouden zijn. In de Sint Tunnisse bossen hebben we de 47 km route aangehouden. De omgeving is ons natuurlijk heel goed bekend, maar het is toch leuk om te zien dat je dan toch weer op plaatsen komt die weer ‘nieuw’ zijn. Een klein stukje langs het defensie kanaal was nogal creatief ingevuld. Tussen de Gemertse weg en de eerste bunker vond de organisatie het leuk om je een paar keer het talud op en af te sturen en te slalommen tussen de struiken en bomen door. Iets wat je steeds meer ziet bij de toertochten. Of het een toevoeging is, daar kan over worden gediscusieerd.
Verder waren er niet zoveel nieuwe verrassingen. De oude vuilnisbelt van Mill is altijd een uitdaging en die ging deze keer best wel goed. Toe we vlakbij de bowlingbaan Erica het bos uitkwamen heb ik gewacht op Adrie en hebben we afgesproken om de directe route terug naar Sint Anthonis te nemen.
Het was een fijne tocht, ondanks het weinige nieuwe. Maar het ging me weer goed af. We zijn weer op de goede weg.
Mijn rit in Cyclemeter http://cyclemeter.com/da4ab1374d5a459f/MountainCycle-20171224-0837 en bekijk Wanroij in Strava!