Dit jaar worden er veel toertochten geannuleerd vanwege het Coronavirus. De toertocht van Venray gaat echter wel door, dus ben ik ‘s morgens vroeg richting Venray vertrokken (met de auto en de fiets achterop).
Toen ik bij he5 inschrijven aankwam kreeg ik een mondkapje aangeboden. Veiligheid en gezondheid eerst. Er wordt goed rekening gehouden met de Corona regelgeving, en dat juich ik alleen maar toe.
Na het inschrijven ben ik begonnen met de tocht. De fiets was veilig afgegeven aan de leden van de Mudhunters en geplaatst in een afgesloten gedeelte. Dat was heel goed geregeld.
Ook de gepijlde route was duidelijk. In Venray gebruiken ze rode pijlen met een fel gele opdruk. Die zijn goed duidelijk zichtbaar.
In de nacht voor de toertocht had het flink geregend. Bij de start en tijdens de tocht was het droog en de temperatuur was goed. Maar de regen had wel degelijk zijn sporen nagelaten. Er lagen heel erg veel plassen op de route, groot en klein. Het duurde dus ook niet lang voordat ik goed nat was en de fiets flink onder de modder zat. Maar in tegenstelling tot de knarsende ketting van afgelopen vrijdag was het deze keer stukken beter. Ik had hem vrijdag goed schoongemaakt en flink dik ingevet met de kettingwax. Dat ging dus goed.
De route zelf was prima uitdagend. De meeste paden had ik al wel met eerdere ritten gehad, maar dat mocht de pret niet drukken. Ook de pauzeplaats was goed verzorgd met thee, sportkrant, (peper)koek en banaan. In de pauze heb ik ook het batterijtje van de Wahoo sensor gevangen omdat hij weer hele vreemde registraties deed. De afstand en gemiddelde snelheid is ook niet accuraat. Na de pauze was het stukken beter.
Na zo’n 47 km kwam ik bij de finish. Er was ook een 60 km route, maar ik vond voor deze zondagochtend de 47 km afstand voldoende. Ik vond het een mooie tocht en zal er volgend jaar wel weer bij zijn.