Deze wandeling hebben we op vrijdag de 8e januari gemaakt. De avond hiervoor is Swen naar ons toegekomen, dus waren we met ons drieën. In de afgelopen nacht is er in Zuid-Limburg toch een redelijke sneeuwlaag gevallen, dus maakten we ons op voor een flinke drukte van toeristen. We kozen ervoor om niet naar de geijkte wandelgebieden te gaan vanwege die verwachtte drukte. En dat het druk is geworden hoorden we later op de dag. Files stonden er richting het Vijlenerbos en het Drielandenpunt.
Onze keuze was dus goed. We kozen opnieuw voor een wandelroute vanuit Epen, maar nu weer een andere kant dan eerdere keren. Deze keer liep de route juist door het dal waar ja vanuit restaurant De Gerardushoeve overheen kijkt. En het landschap zag er geweldig uit met die sneeuwlaag. Logisch dat er mensen vanuit de Randstad in de auto zijn gestapt om het met eigen ogen te aanschouwen.
Maar bij ons dus niets van drukt. Ook het wandelen in bossen met deze omstandigheden levert nogal modderige schoenen op. En een uitglijder ligt in een klein hoekje. Dat was overigens bij deze wandeling niet anders. We liepen op een gegeven moment door een weiland dat flink schuin liep. En we moesten naar boven toe. Dat leverde lachwekkende taferelen op. Hieronder een impressie:
Het is ons bekend dat wanneer je in Zuid Limburg door de weilanden moet wandelen in natte omstandigheden, dat je niet de illusie moet hebben dat je schoenen schoon blijven. Zo ook deze keer, ondanks de sneeuw. Het had niet heel hard gevroren, dus de grond was zacht (en glad). Maar we hebben het natuurlijk wel gered. Terug in onze vakantiewoning hebben we een heerlijke chocomel gepakt.