Omdat Tonny nog kampte met de gevolgen van de val van de vorige week, Adrie nog niet fit was en op zondag het weer slecht zou worden, besloot ik om op de zaterdag de al lang gewenste MTB routes van Zeeland en Herpen te gaan doen. Zo gezegd, zo gedaan. Met een GPS tooltje had ik beide routes aan elkaar geknoopt en het startpunt bij camping de Tippensche Hei bij Zeeland gezet. Ik wist uit eerdere toertochten dat daar een goede parkeerplaats was.
Daar aangekomen heb ik me klaargemaakt voor de route.Het was niet erg warm, zo’n 4 graden, maar het voelde nog kouder. Dus had ik me goed aangekleed en me ook voorbereid op nogal was modder.
Het eerste gedeelte van de route is hoofdzakelijk gecombineerd met de route van Uden. Deze heb ik enige tijd geleden gefietst, maar het was niet vervelend om dat stuk nog een keer te doen. Het is een mooi MTB stuk met veel single tracks en zo nu en dan een klimmetje.
Tijdens het eerste gedeelte merkte ik al wel dat het met de fiets niet helemaal goed was. Hij piepte en kraakte. Ik ging er van uit dat het de trapas was die aan gort was, dus heb ik niet teveel druk gezet om te voorkomen dat hij helemaal vast zou slaan zodat ik niet meer verder zou komen.
Even later was ik bij de verbindingsroute naar de MTB route van Herpen. Ook deze route is de moeite waard. Er was wel flink wat wandelaars, waar ik overigens niet veel last van had omdat de MTB paden apart waren van de wanderpaden. Toch heb je zo nu en dan wandelaars die toch over de MTB paden lopen. Dan is het even de snelheid eruit halen, vriendelijk groeten en weer door.
Op een gegeven moment maakte ik een slipperje in een bocht waar een flinke plas modder lag. Aan de binnenkant van de bocht stonden twee bomen in een V-vorm. Ik viel daar precies tussenin en bleef bijna hangen. Gelukkig kon ik me aan een boomstam vasthouden om erger te voorkomen. Het was echter niet helemaal zonder schade aan knokkels, schouder en oor. De dagen hierna had ik nog steeds last van de schouder, maar dat ging vanzelf over.
Tot overmaat van ramp begaf mijn speed sensor het ook nog. Die gaf wel heel onwerkelijke waardes aan, zoals snelheden van boven de 100 km/u. Daadoor klopte mijn afstand ook niet meer en was het me niet helemaal duidelijk wanneer ik bij de finish was. Dat was dus even gokken, het duurde langer dan ik dacht, maar het is me gelukt.
Minder prettig was dat ik op de dinsdag na de tocht mijn fiets heb weggebracht naar de fietsenmaker. Omdat het erg druk was kwam hij er pas de week daarna aan toe om naar de fiets te kijken. Wat bleek: de tandwielen en ketting waren volledig op. Het kraken kwam van de lagers in het achterwiel en niet van de trapas. Maar het ergste was toch wel dat de body krom was. Deze moest ook worden vervangen, maar alle voorraden waren op. Er was in het hele land geen passende body meer te krijgen. Dan maar in Duitsland bestellen. Dat duurde 2 weken, werd gezegd. Mocht dat niet de juiste zijn, dan moet er besteld worden bij Shimano, en dan in de levertijd 95 dagen. Dat betekent dan het einde van het MTB seizoen voor mij. Helaas, we wachten nog steeds af….