Dit weekend heb ik ervoor gekozen om op de zaterdag een rondje te maken. Opnieuw waren er geen toertochten in de buurt, dus wat is leuk om te doen. Toen kwam ik op het idee om de Wintertoertocht van de TOS Sint Anthonis nog een keer te doen.
Dus zo gezegd zo gedaan. Ik heb de route in mijn Wahoo gezet en ben vertrokken. In het eerste gedeelte ging het al meteen een paar keer mis, is nam de verkeerde afslag 
. Maar gelukkig werd ik snel gewaarschuwd door de navigatie.
Eenmaal onderweg kwam ik bij het volgende obstakel, de Schotse Hooglanders. Deze hebben momenteel jongen, dus is het extra oppassen. Er bleef er eentje midden op het pad staan, dus moest ik wel een omtrekkende beweging maken. Dat gedaan hebbende bleek dat er iets verder weer flink wat kilo’s rund midden op het pad stond. Dus nog maar een extra rondje over de jei. Uiteindelijk kwam ik weer terug op de oorspronkelijke route, alwaar ik opnieuw een afslag verkeerd nam, deze keer iets te vroeg. Maar goed, ik ken de hei op m’n duimpje dus ik wist dat de twee paden uiteindelijk bij elkaar komen, dus ben ik maar gewoon verder gegaan.
Na een tijdje kwam ik aan op de oude vuilnisbelt van Sint Anthonis. Ook deze is bekend, maar er waren nogal wat motorcrossers overheen gegaan. En die hadden diepe, lastige sporen achtergelaten. Diep en smal, dus als je daar me de moutainbike in komt, dan raken de trappers de randen en gaat het niet goed. Dus moest ik de gaten wel ontwijken.
Even later bereikte ik de lastige draai-en-keer tracks. Vooral die door de houtwal langs het defensiekanaal is lastig. En na deze opgave lag de volgende al klaar, namelijk de houtwal aan de andere kant van de Gemertseweg, richting de Groote Slink-Bunthorst, het bosgebied waar Bronlaak ook ligt. Dit is een niet al te uitdagend gedeelte, maar niet vervelend. Hier moest ik voor de eerste keer van de fiets af omdat er een flinke tak in mijn derailleur zat. Tot overmaat van ramp zat er ook hout tussen de tandwielen van mijn cassette, en dat was nogal lastig om dat eruit te peuteren. Maar het is gelukt en ik kon weer verder.
Na de pauzeplek van de toertocht, die nu natuurlijk niet te gebruiken was, ging het via de eerste stichting naar de tweede stichting, alwaar het oude MOB complex ligt. Even ben ik gestopt om een zwarte specht te bewonderen die vlakbij op een boomstaam zat. Wat een schitterende vogel.
Het volgende gedeelte gaat langs het MOB Complex op. Maar wat schets mijn verbazing, bij de ingang van het terrein van de hondenclub aldaar was een heel grote poort geplaatst. Geen mogelijkheid om er langsop te gaan, en wanneer er zo’n poort wordt geplaatst is dat waarschijnlijk ook niet de bedoeling. Dus ben ik iets naar links gegaan en daar kon ik de weg vervolgen. Nog even heb ik gekeken welk gedeelte ik dan mistte, maar dat viel gelukkig mee. Nog een paar keer links en rechts en ik bereikte opnieuw het defensiekanaal. En weer ging de route door een houtwal. Daarna kwam ik weer terug in het Sint Tunnisse bos.
op een gegeven moment sloeg de ketting meermaals over. Bij controle bleek dat er weer een takje en gras in de cassette zat. Het wat wederom prutsen om het eruit te krijgen. ook deze keer was het weer gelukt. De op naar de varkensbulten. ik wist dat er een nieuw pad is gemaakt, dus kon ik me erop ‘verheugen’ (met aanhalingstekens, want het is best een lastig stukje). Op dat pad kwam ik Berny tegen die een wandeling aan het maken was. We hebben even gezellig met elkaar gekletst. Toen was het tijd voor het laatste stuk. Dat gaat gedeeltelijk over de zandverstuivingen tussen de hei door. Altijd lastig. Maar ook dat heb ik weer getrotseerd.
Uiteindelijk heb im er zo’n 2:40u over gedaan met een gemiddelde van 21,2 km/u. Ik had gehoopt op een iets betere tijd, maar ach, ik ben weer lekker bezig geweest 
.