18 juni was mijn laatste wielrentocht, net voor onze vakantie. Vandaag is de allerlaatste dag van de vakantie en die wilde ik afsluiten met een ritje op de Koga. Het zou erg warm gaan worden en voor de middag is code oranje afgegeven door het KNMI, met forse onweersbuien. Daarom leek het mij verstandig om vroeg te vertrekken. Om 7:30u zat ik op de fiets. Het is sowieso heerlijk om in alle vroegte op de fiets te zitten, dan is het nog zo heerljk rustig overal.
De route die ik voor vandaag heb gekozen is niet een hele lange route vanwege de lange onderbreking van de wielrenactieiviteiten, maar ook vanwege het warme weer. Dus koos ik voor de route naar ’t Oventje via Haps en Mill.
Aan de Millsebaan in de Trentse bossen heb ik mijn eerste pauze gehad. Ik heb geprobeerd om mezelf iets te koelen, maar dat is maar deels gelukt. Ik moet natuurlijk ook niet al mijn water gebruiken.
Omdat mijn bidons al aardig leeg waren besloot ik het watertappunt in Volkel te bezoeken. Dat was nog wel even zoeken, ben er finaal langsop gereden, maar heb hem uiteindelijk wel gevonden. Daar heb ik even flink gedronken.
Bij het wegrijden zat ik net iets te dicht op de rand van de stoep en gleed ik er vanaf. Dat betekende een lekke band. Dat ik de tweede in mijn wielrencarrière, dus dat valt wel mee. Maar dit was de eerste keer dat ik mijn nieuwe CO2 pompje moest gebruiken. Het wisselen ging supergoed en het pompen was een echte verrassing. De band was in een mum van tijd hard. Ik was echt verbaasd. Dat werkt echt fantastisch. Na zo’n 15 minuten was ik weer onderweg.
Het laatste gedeelte was pittig, vooral door de warmte. De band hield het goed maar was iets minder hard dan gebruikelijk. Bij thuiskomst heb ik de buitendouche gepakt en eerst goed gekoeld. Een lekker einde van een goede rit, met ‘hindernissen’.